وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ

مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ﴿ق/۱۶

إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ﴿ق/۱۷

**********

و ما انسان را آفريده ‏ايم و میدانيم كه نفس او چه وسوسه ‏اى به او میكند و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتریم(۱۶)

آنگاه كه دو [فرشته] دريافت‏ كننده از راست و از چپ مراقب

نشسته‏ اند۷)